Vagabundo

Een warme avond, de glazen klinken, iemand staat achter de microfoon en bewijst met het meest zelfverzekerde gezicht ter wereld dat niet alle mannen hetzelfde zijn. De muziek stroomt als een grap, maar met een lichte uitdaging, alsof ze wil zeggen: "Kom op, zet niet iedereen op één hoop." De dansvloer zingt mee, de helft met ironie, de andere helft met geloof, en de derde gewoon op het ritme. De woorden zijn eenvoudig, bijna een toost. Er zit opschepperij in, charme en een vleugje theater, maar dat is precies wat het allemaal eerlijk maakt. Want trouw kan, zo blijkt, vrolijk klinken, met een gitaar, een Latijns ritme en een glimlach op een half gezicht.