Glimpse of Us

Soms klinkt zelfs een gezellig huis leeg als er te veel stilte in is. Alles lijkt op zijn plaats - het kopje, de vensterbank, de deken met pluisjes - maar de lucht is anders. Alsof iemand onzichtbaar de film in de oude projector heeft verwisseld, en er nu een andere film draait in dezelfde decors. Hij lacht misschien ook wel - alleen niet meer hier. En zelfs als er iemand nieuws in de buurt is, hoor je toch de bekende intonatie, de déjà vu in de blik, de gewoonte om een pauze te nemen voor het lachen. Er is wel warmte, maar niet de warmte die vroeger brandde. En daar sta je dan bij het raam, kijkend naar de regen die om de een of andere reden niet meer in een regenboog verandert. Gewoon regen. Gewoon een dag. Gewoon een hart dat maar niet leert om "gewoon" te zijn.