Stick Around

De warmte verspreidt zich over de huid, alsof iemand de zon in de borst heeft aangezet. Alles lijkt rustig - gewoon een avond, gewoon een raam, gewoon een kamer met mensen die je niet kent. Maar ergens onder mijn hart trilt die ene zenuw - van ongemak, van de vreemde poging om "rationeel" te zijn, terwijl ik eigenlijk gewoon wil uitademen en mezelf wil laten instorten. Er zit in deze muziek een gevoel van zomerse hitte, waar je niet voor kunt wegkruipen, hoe hard je je ogen ook sluit. Ze kleeft aan je - zacht, vasthoudend, als een herinnering waar je niet voor kunt weglopen. En ineens besef je: je hoeft niet iemands plan te zijn, je hoeft geen "geordend mens" te zijn. Je kunt gewoon blijven - met die warmte, met die zwakte, met dat levende, een beetje verdwaalde hart.