DIOMEDEZ

Een ruwe en liefdevolle bekentenis die fluistert en roept tegelijk: een explosieve stroom van straatopschepperij, gekruid met alledaagse zorgeloosheid en melancholische heimwee naar degenen die niet meer terug te krijgen zijn. Het geluid is als een gesprek bij de ingang, waar Spaanse woorden, de naam Diomedes en flarden van een voetbaldroom tussen lof en anekdotes glijden; het ritme sleept je vooruit en de betekenis maakt grapjes, maar soms dringt de waarheid plotseling tot het uiterste.

Het figuratieve palet - van 'katana's' en 'pulmon' tot de 'scharlakenrode' arrogante trofee van overwinningen: alles wat het straatgebabbel levend maakt, is hier gemengd - trots, opwinding, gebrabbel van passies en de warme wreedheid van het dagelijks leven. Opscheppen verandert in erkenning voor degenen die in de herinnering blijven; seksualiteit wordt gepresenteerd met ironie, waarbij lof en zelfironie in de ene hand worden gehouden, en in de andere - de gewoonte om geen bescherming te bieden, als symbool van risico en uitdaging.

Het gevoel is dichtbij, als een briefje in een notitieboekje, geschreven tussen taken door: leuk, een beetje grof, een beetje pijnlijk en vreemd teder waarheidsgetrouw. Dit is een soundtrack voor wie niet alleen naar het ritme wil luisteren, maar ook naar de taal van de straat – met zijn tegenstrijdige trots, kleine exploits en een onverholen verlangen om gehoord te worden.