Menjadi Dewasa

Een ochtend die niet weet te beslissen of hij zonnig of toch bewolkt zal zijn. Ergens diep in mijn geheugen zoemt een wekker, maar het lijkt niet de wekker te zijn die rinkelt, maar het volwassen leven. Die plek waar ontbijten onderhandelingen worden, lachen een dekmantel is en de tijd door je vingers glipt als thee die haastig is ingeschonken. Rennen om niet te laat te komen voor iets belangrijks, hoewel het niet helemaal duidelijk is waarvoor. Zichzelf in elkaar zetten tussen de verwachtingen van anderen en de eigen "moetens". Geduld leren, als een nieuwe vorm van kunst. En plotseling beseffen dat volwassen zijn niet gaat over overwinningen, maar over het vermogen om niet op te geven, zelfs als je niet weet waar de finish is. Ergens daar, tussen de grijze lucht en de warmte van de handpalmen, komt een stille verzoening op. Geen overgave - gewoon volwassen worden.