In The Dark

Zachtheid waarin kracht verborgen zit. Alsof de hele wereld schommelt op de golven tussen verlies en acceptatie, maar in die onvastheid is er iets stevigs - een hand die niet loslaat. In de lucht hangt de geur van zout en licht, en tussen de regels klinkt niet een belofte, maar een gewoonte om dichtbij te zijn. Niet luid, niet heroïsch - gewoon zijn. Liefde is hier niet zoet, niet door een "romantiek" filter, maar koppig, levendig, met rimpels in de handpalmen en met een slaap op een ander schouder. En als het lijkt alsof alles verdrinkt, klinkt er plotseling een zacht: "Kijk niet opzij. Ik ben hier.