Кооператив «Лебединое озеро»

Soms lijkt het alsof het land definitief vastzit tussen een nieuwsuitzending en een absurdistische voorstelling. Het scherm schreeuwt luider dan het geweten, en in plaats van stemmen is er alleen gefilterd geluid. Mensen discussiëren met de televisie alsof het een familielid is dat al lang alles door elkaar heeft gehaald, maar toch denkt dat hij gelijk heeft. Satire in zijn puurste vorm - bitter, vermoeid en pijnlijk accuraat. Hier is woede, ironie en dat gevoel wanneer lachen dunner klinkt dan tranen. En onder deze stekelige schil schuilt een verlangen naar stilte, waar eindelijk geen slogans meer te horen zijn, maar levende stemmen.