Malade

De nacht is hier geen rust, maar een toevluchtsoord - de enige plek waar je het lawaai in je hoofd en de geur van de straat kunt verbergen. In de lucht hangt een gevoel van vermoeidheid en verlangen naar iets puurs, iets wat niet meer te krijgen is. Tussen het gevloek en het gebed sluipt de angst door: dat mama het op een dag niet meer zal herkennen en dat papa nooit trots op hem zal kunnen zijn.

Dit gaat niet alleen over een ‘zwaar leven’ - dit gaat over overleven op het dieptepunt, waar slaap een luxe is en hoop naar benzine ruikt. Een wereld waarin liefde voor je broer, pijn een gewoonte is en het enige geloof is dat morgen tenminste iemand de ochtend zal halen.