Abadi - Indo Version

Soms klinkt stilte het luidst. Je zit gewoon, luistert hoe de lucht plotseling zwaarder wordt - alsof er iemands geur, iemands stem, het echo van een vreemde aanwezigheid in is opgelost. En zelfs de aarde draait langzamer, alsof ze ook niet verder wil zonder die ‘iemand’. Een vreemd gevoel: het lijkt alsof alles voorbij is, maar je kunt het toch niet loslaten. Omdat er niets anders overblijft dan de herinnering - zo hardnekkig, zo levendig. En die herinnering, als oude parfum op een sjaal, verdwijnt niet, maar herinnert je er stilletjes aan: er was ooit iets. En misschien is het voor altijd gebleven waar het hart nog steeds niet heeft besloten de deur te sluiten.