the time

Het lijkt alsof de lucht van deze nacht zelf dronken wordt van de muziek. Alles om ons heen is een beetje wazig - de lichten, gezichten, gedachten - en daardoor is het zelfs makkelijker om te ademen. In het glas zit niet zomaar een drankje, maar toestemming om schaamteloos te leven, geen namen te onthouden, de uren niet te tellen. Hier is niemand iets aan iemand verschuldigd, behalve het plezier om op dezelfde golflengte te zitten.

De hartslag valt samen met de bas, het verstand schakelt ergens tussen een slok en een ritme uit. Alles wat belangrijk is, wordt teruggebracht tot één simpel feit: nu is het goed. Later kan men zich weer als een serieus mens gedragen, maar voorlopig deelt de nacht royaal haar vergeetachtigheid. En dat is misschien wel de beste ruil die er is.