Meer nummers van Madison Cunningham
Beschrijving
Het lijkt alsof iemand per ongeluk de recorder heeft aangezet op het moment dat iemands hele wereld instort - stil, bijna beleefd. De stem klinkt alsof ze uit een glazen bol komt, waar de lucht zwaar is en de woorden brokstukken van gedachten zijn die geen bekentenissen hebben kunnen worden. De liefde is hier niet romantisch, maar fysiologisch: ze breekt botten, verdraait gewrichten, laat blauwe plekken achter op de stembanden.
En toch zit er binnenin deze kwetsbaarheid iets dat pijnlijk levendig is. Alsof het hart, nadat het gebroken is, uit pure koppigheid besluit om door te gaan met kloppen. Het is koud, leeg, maar tegelijkertijd vreemd rustig: je wacht niet meer op vergeving, je gaat gewoon verder, je sleept je eigen schuld met je mee - als een sleep, als een herinnering, als bewijs dat je nog steeds kunt voelen.
Gefilmd door Paige Stark
Montage: Olivia Stable
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.