Gdzie mój dom?

Soms verliest de werkelijkheid plotseling haar contouren en beginnen vertrouwde dingen hol te klinken, alsof ze onder water vandaan komen. Het lijkt alsof je leeft, maar van binnen ben je leeg, zoals een appartement na een verhuizing: de muren staan er nog, maar ze zijn van niemand meer. Zelfs de spiegel kijkt je vreemd aan. Het lijkt alsof het lichaam uit zichzelf beweegt en het bewustzijn alleen maar toekijkt hoe iemand anders ademt, praat, knippert met de ogen.

In dit lied klinkt het als een hart dat klopt onder invloed van pillen en de echo van een vraag zonder adres: waar is die hoek waar je gewoon kunt zijn, je niet hoeft te verantwoorden, jezelf niet in stukjes hoeft te verzamelen. Een gebed zonder geloof, een verzoek zonder adres, een droom die je niet loslaat. En temidden van dit alles een kleine beweging in de richting van: “złap mnie za dłoń” - niet als romantiek, maar als een laatste poging om in leven te blijven, al is het maar voor een seconde.