Silence

Wanneer alles niet door stormen instort, maar door één onvoorzichtig woord. Het lijkt een kleinigheid, een geluid in de lucht, maar plotseling draait alles om, als een kopje op tafel, en morst de koffie over het witte tafelkleed. De stilte na zo'n gebeurtenis is luider dan welke ruzie dan ook. De muziek lijkt voorzichtig over de scherven te lopen, op blote voeten, om de restanten van ‘ons’ niet te verstoren. En nu zijn er geen ingewikkelde zinnen meer, alleen het simpele, naakte: ‘alleen jij en ik’. Alsof er van de hele wereld alleen deze twee woorden over zijn gebleven, en daartussen een ademtocht waarin alles is veranderd.