Recommence-moi

Het is alsof het ochtend is na een storm - het ruikt nog naar onweer, maar er hangt al hoop in de lucht. Alles is in de war geraakt, kapot gegaan, door elkaar gehaald, maar plotseling werd het duidelijk: je kunt gewoon ademhalen en opnieuw beginnen. De telling “één, twee, drie” klinkt als een bezwering voor degenen die moe zijn van de pauzes en weer in het ritme willen komen, al is het op hun tenen, al is het met een trilling in hun stem.

In elk couplet zit de belofte van zacht licht: wat er ook om ons heen gebeurt, ons eigen kleine universum blijft overeind. Zij zal zingen, hij zal dansen, en de tijd zal even stil staan, alsof het zelf heeft besloten om een tweede kans te geven. Dit is niet eens romantiek, maar een zachte koppigheid - blijven dansen totdat de wereld weer de jouwe wordt.