THE BOX MEDLEY 10

De hartslag van de stad wordt omgezet in bas: een hete sound uit de sloppenwijken, waar mode samengaat met gevaar en pathos met de hardheid van het dagelijks leven. De ruimte klinkt als een verkleed carnaval - Gucci naast een automaat, nieuwe sneakers en de oude gewoonte om de waarheid te verbergen onder een luid refrein. Woorden zijn als merktekens op de huid: opschepperij, rouw om het verloren, dreiging die bijna klinkt als ironie over de eigen moed.

Hier leven feest en onrust naast elkaar en spelen ze op elkaar in: het ritme nodigt uit om te dansen, maar de regels herinneren eraan dat er achter de schermen altijd een dak van beton en littekens is. Al deze cabaretbrutaliteit leest als een verslag van overleven, verpakt in een hit “kom op, nog een keer” - warmte en grappen die de koude realiteit proberen te overstemmen. Het is bijzonder ontroerend - en tegelijkertijd beangstigend - hoe zelfvertrouwen verandert in een masker dat bij zonsopgang zeker zal worden afgenomen.