WIFE MATERIAL*

De nacht is hier niet alleen een tijdstip van de dag, maar een ruimte waarin al het overbodige verdwijnt. Kleding glijdt weg, woorden smelten weg, alleen de huid, de ademhaling en de belofte dat het ‘sin fin, fin, fin’ zal zijn, blijven over. In deze muziek zit de vochtige warmte van gesloten kamers, gelach vermengd met gefluister en een licht roofzuchtige tederheid die ontstaat waar geen maskers meer zijn.

Seksualiteit klinkt openlijk, maar niet grof: als een spel, als een gewaagde dans van twee, waar verlangen verweven is met herinneringen en het ritme een voortzetting wordt van aanrakingen. Dit is een nummer over een lange nacht die je wilt uitrekken, zoals de smaak van een geliefd moment - tot het ochtendgloren, totdat buiten het raam hetzelfde liedje klinkt als vroeger.