Between The Lines

Het lijkt alsof alles hier is opgebouwd rond pauzes – op dat moment waarop de stilte luider klinkt dan woorden. De muziek komt in golven: nu eens een intense hitte, dan weer een koele adem van leegte. Woorden flitsen voorbij in korte uitbarstingen, als vonken uit de duisternis, en lossen meteen op in de ruimte, waardoor een gevoel van onvolledigheid achterblijft.

In deze sfeer is er iets kwetsbaars en hardnekkig levendigs: de belofte “ik zal niet breken” klinkt niet als een belofte, maar als een mantra. Van binnen schuilt zowel pijn als bevrijding, en het verlangen om de ware “kleuren” van een ander te zien, zelfs als de weg daarheen door de schemering loopt. Het nummer trekt je naar zijn cocon, waar verdriet verandert in kracht en stilte plotseling de meest eerlijke dialoog blijkt te zijn.