Beschrijving
In dit lied klinkt de pijn dik, als rook die niet weg te luchten is - alleen maar dieper in te ademen. Het is niet alleen verdriet, maar een hele architectuur van ruïnes: het hart als een oud paleis, van binnenuit ingestort, maar nog steeds steunend op de zuilen van herinneringen. Hier is tederheid, woede en vermoeidheid - alles door elkaar, als een slapeloze nacht, waar gesprekken met jezelf de stilte overstemmen.
De woorden vallen als rauwe penseelstreken: een bitter gebed, een halfgek verzoek om te blijven branden waar de pijn meer vertrouwd is dan troost. En zelfs door deze duisternis heen klinkt een zacht echo van gerechtigheid - alsof iemand toch moet begrijpen dat zulke gevoelens niet eenzijdig zijn.
Tekst en muziek: Tekir
Arrangement: Mustafa Checheli
Mixage en mastering: Koray Püskül
Regisseur: Emra Özbil
Cameraman: Anil Kılınç
Montage: Burak Çelik
Kleur: Mert Aytas
Productie: Ceceli Music
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.