Бабочки

De zoete chaos van de eerste lentedagen - zo klinkt dit verhaal. De vlinders in de buik, die verliefdheid zouden moeten betekenen, veranderen hier in een rusteloze zwerm die tegen de ribben bonkt, vooral 's nachts. Alles lijkt beslist en duidelijk, maar het hart speelt koppig volgens zijn eigen regels, en briefwisselingen en foto's worden kleine portalen naar de tijd dat het eenvoudiger was, brutaal en tot op het bot.

De muziek trekt je mee, als de geur van een bloeiende boom - het lijkt vrolijk, maar uiteindelijk blijft er een subtiele pijn achter. De lente gaat hier niet over lichtheid, maar over breekbaarheid, over messen onder het masker van vleugels, over een geheim leven dat onder geen enkele deken verborgen kan blijven. Maar daar zit een zekere eerlijkheid in - de erkenning dat vlinders soms niet vliegen, maar van binnenuit krabben, en dat je ze toch niet kunt weigeren.