WARCRY

Er zit geen glans in deze klank - hij is rauw, als de nachtelijke lucht aan de rand van de stad. De woorden vliegen als het ware met hoge snelheid voorbij, vermengd met vermoeidheid en trillende adrenaline, waarbij gedachten aan het einde samengaan met een hardnekkig verlangen om te leven. Het ritme breekt en komt weer samen, zoals het hart na een nieuwe val, en het licht van de koplampen verandert in ritmische flitsen van hoop.

Hier voel je geen pose, maar een reflex - overleven, doorbreken, de duisternis niet laten winnen. Alles piept, rinkelt, schommelt en houdt tegelijkertijd vast - als een stadsnacht, waar gevaar en vrijheid samensmelten tot één dikke soundtrack.