La Telenovela

Het lijkt wel een scène uit een oude soap: een lichtvlek op de vloer, as die op een bord met etensresten valt, en woorden die in de leegte klinken, als dialogen die niemand hoort. Alles verandert in theatraal chaos - van gebroken serviesgoed tot verbrande zenuwen, en juist dat geeft het geheel een vreemde schoonheid.

Hier wordt bitterheid vermengd met humor, pijn met zelfspot en tranen met kleine overwinningen, zoals een blindelings opgerookte sigaret. Dit is de muziek van die avonden waarop het drama eerlijk wordt beleefd, met volledige onderdompeling in de rol, en waarop men zichzelf vervolgens applaudisseert voor de beste scène.