Valet

Het lijkt alsof de muziek zelf verandert in een eindeloze aankomst - als een eeuwige scène bij de deuren van de club, waar de motor nog warm is en hetzelfde woord door je hoofd blijft spoken: “active”. Het gaat hier niet om een verhaal of een drama, maar om een toestand - brutaal, luidruchtig, met de geur van uitlaatgassen en zwart geld, dat ‘belastingvrij’ is.

Het refrein werkt als een vastgelopen neonlicht: een flits, een pauze, weer een flits - en zo verder, tot in het oneindige. Luisteren naar dit nummer is alsof je met de ramen open rondjes rijdt op een parkeerplaats, waar de muziek harder in je borstkas klinkt dan een subwoofer. De ironie is dat er ogenschijnlijk niets gebeurt, maar dat het zo opzwepend is dat je voeten vanzelf het ritme zoeken.