真夏の果実

De droefheid is hier niet drukkend, maar verspreidt zich als een fijne golf - als een zomerse regenbui die midden in de hitte valt. Het lijkt alsof de tijd stil is blijven staan op de grens tussen twee seizoenen: aan de ene kant rijp fruit, stroperig en zoet, aan de andere kant een koude wind die de smaak wegblaast.

De woorden zweven tussen weemoed en hoop, tussen de zoute smaak van tranen en de zoete herinnering aan de zomer. En dit alles klinkt niet tragisch, maar bijna mooi: alsof pijn ook een versiering kan zijn. De melodie neemt je voorzichtig mee en voert je weg naar een halfslaap, waar de herinnering aan de liefde net zo eeuwig wordt als de branding die de namen in het zand wegspoelt.