Bam Bam

Hier klopt het hart op het ritme van “bam bam bam”, als een trommel op carnaval - luid, chaotisch en te snel. Alles is in de war geraakt door diezelfde “kleine heks” die met een glimlach eeuwigheid belooft, maar een half uur later alweer iemand anders schrijft. Het lijkt alsof iedereen heeft gewaarschuwd: “geloof haar niet, laat haar gaan”, maar toch blijft het je aantrekken - en zelfs de belediging klinkt meer als een onderdeel van het spel.

Dit is een verhaal over hoe het verstand met de handen zwaait, maar de gevoelens koppig blijven dansen. De magie van een blik, een licht bedwelmende leugen, nachtelijke telefoontjes na middernacht - en nu is het onmogelijk om uit de betoverde cirkel te ontsnappen. De ironie is dat het tegelijkertijd pijnlijk en zoet is, en dat het hart, ondanks alle argumenten, toch hetzelfde blijft doen: *bam, bam, bam*.