Forked Road

Door dit geluid heen klinkt iets uit een oud tienerdagboek: dromen over hoger springen dan iedereen, over eindeloze wegen en over het feit dat zelfs als er niemand in de buurt is, het toch de moeite waard is om door te gaan. De regels lijken uit kladversies voor de strijd te zijn geknipt: een beetje naïef, maar met een hardnekkig geloof dat er altijd een klein vuurtje in je zit dat verder zal branden.

De melodie draagt dit als een windvlaag op het dak - dan fluistert ze over eenzaamheid, dan duwt ze je in de rug en herinnert ze je eraan dat jezelf zijn nog enger is dan vechten. Maar juist daarin ligt de kracht: niet doen alsof, niet spelen, maar stappen, op je knieën vallen en toch weer opstaan.