Сжигая дотла

Elke regel klinkt alsof het vuur letterlijk door de lucht snijdt. Liefde gaat hier niet over tederheid, maar over een natuurkracht: een vlam die uit een vonk ontstaat en niet te beheersen is. Alles is te fel, te dichtbij, te gretig. Maar in deze overdaad schuilt juist de grootste charme: het is deze overdaad die de nacht in waanzin verandert en de twee tot medeplichtigen aan de brand maakt.

De tekst bevat een zeer openhartige lichamelijkheid, die zich niet voordoet als een roman, maar toch meer wordt dan alleen maar passie. Het is een mengeling van rook, half opgedronken whisky, blote ruggen en gefluister dat warmer is dan welke open haard dan ook. En zelfs als de dageraad verkoeling belooft, wil je alleen maar olie op het vuur gooien - want “we hebben te weinig vuur” klinkt eerder als een belofte dan als een klacht.