君と夏フェス

Het lied ruikt naar hete asfalt, zoete zweet en die verwarde vreugde die je voelt als je jezelf niet meer in de hand hebt. Eerst gaat alles volgens plan: je gedraagt je bescheiden, houdt je emoties onder controle, overdrijft niet. Maar dan is er het podium, de zon, je favoriete muzikant in een pak midden in de zomer, en je hart klopt harder dan de luidsprekers.

In dit verhaal vertraagt de zomer, smelt hij weg en verandert hij in een kleverige film van licht, muziek en ademhaling dichtbij. Het bleek dat je per ongeluk over je eigen verlegenheid heen kunt stappen - en plotseling in de ogen van anderen de bevestiging kunt zien dat dit alles niet voor niets was. Alsof de zon even stil stond om dit moment te kunnen onthouden: de zuidelijke hitte, rock-'n-roll, lachen door verlegenheid heen en de hoop dat deze zomer nooit zou eindigen.