CRIPTONITA

Er zijn van die momenten waarop alles om je heen een decor lijkt voor je eigen kleine drama. Je hart doet pijn, het verraad blijft je achtervolgen, maar in plaats van tranen zijn er flessen, luidruchtige gezelschappen en gesprekken die tegen de ochtend alweer vergeten zijn. De maan aan de hemel wordt bijna een medeplichtige - ze kijkt zwijgend toe en knikt instemmend, terwijl het verstand oplost in muziek en sterke drank.

In deze regels is geen plaats voor romantiek uit ansichtkaarten: hier is liefde eerder een brandwond dan een medicijn. Het is makkelijker om toe te geven dat je de pijn zelfs prettig vindt, dan opnieuw illusies te koesteren. Alles sprankelt van een mengeling van zelfspot en eerlijkheid: ja, het hart is in de war, ja, het hoofd is in de wolken, maar de nacht verandert voor even in een toevluchtsoord. En laat morgen weer moeilijk zijn, nu is deze waanzin het enige dat echt leeft.