Tusinelli

Ergens tussen de rookwolken en de rekening die sneller stijgt dan je met je ogen kunt knipperen, ontstaat een sfeer van halfdoorzichtige waanzin. Alles is hier opzettelijk overdreven: de auto's zijn zwaar, de tracks zijn luid, de verlangens zijn direct en de realiteit lijkt een beetje te vervagen door overbelasting.

Het is de soundtrack van een leven waarin vermoeidheid niet wordt genezen door rust, maar door nog een slokje risico. Waar de straten een podium worden om te pronken en Instagram een arena voor een parade van trofeeën. Maar door de glans en brutaliteit heen klinkt een lichte lach: ja, de wereld is absurd, maar je kunt er wel luid en met vuur op dansen.