мало-помалу

Attracties zonder instructies, limonade raakt op, de autoscore kraakt, en serotonine lijkt rechtstreeks uit de kassa te worden geschonken. Het doet allemaal denken aan een pretpark met vervallen affiches: een beetje gevaarlijk, een beetje grappig, een beetje kinderachtig eng. Een carrousel met propaganda voor geluk en een bril die van je neus glijdt als het plaatje plotseling niet meer rooskleurig is.

Maar zelfs tussen de stukjes draad en iemands verfrommelde beloften is er een hardnekkige gedachte: beetje bij beetje krijgt iedereen toch zijn hoofdprijs. Niet omdat dat gegarandeerd is, maar omdat het niet anders kan: geen stap achteruit, geen stap opzij, alleen vooruit - tussen de nauwe rijen, waar angst, plezier en het gevoel dat het leven toch een beetje een attractie is, zich vermengen.