Cadillac solitario

Middernachtelijke wandelingen door vreemde straten eindigen altijd hetzelfde: oude verhalen spelen zich af in mijn hoofd. Het lijkt alsof je achter het stuur van een roestige Cadillac zit, met een glas martini en een groep toevallige reisgenoten, maar in werkelijkheid ben je gevangen in één enkele gedachte: iemand heeft ooit niet teruggebeld.

De stad knippert met haar lichten, palmbomen reiken in het donker, en de sigaret brandt op in mijn vingers - en plotseling komt het verleden dichterbij dan de huidige nacht. Hij wilde avontuur, maar kwam terecht in de vertrouwde val: het verlangen is sterker dan welke verandering dan ook. En zelfs als de dageraad hem slapend op de stoel aantreft, is dat niet het einde van het verhaal, maar gewoon weer een bocht in de weg, waar de herinnering altijd voorop loopt.