Easy

Zachte chaos in het ritme van de grote stad: alles brandt, iedereen rent, alles stort in, en ergens temidden van dit alles fluistert iemand zachtjes: “Rustig aan, haast je niet.” De woorden dwarrelen rond als een kalmerende mantra-melodie die je op de been houdt als er binnenin een storm woedt. En zelfs de zwaarste dagen worden draaglijker als er iemand in de buurt is die bereid is andermans pijn te aanvaarden, zonder te vragen van wie die pijn komt.

In de muziek hoor je een contrast: aan de ene kant spoort de beat je aan om vooruit te gaan, aan de andere kant lijken de stemmen je te vragen om even te vertragen, je niet te haasten, niet “loco” te worden. Als een herinnering dat het leven geen sprint is, maar een lange weg: je kunt het tempo vertragen, dieper ademhalen en jezelf toestaan kwetsbaar te zijn. Soms schuilt juist in deze pauzes de echte warmte.