Beschrijving
De stad bruist en zoemt, maar van binnen is het leeg, en geluiden weerkaatsen. Er zijn geen sterren meer, alleen etalageglas en schaduwen van voorbijgangers die op beesten lijken. Het leven kraakt als een oude deur, en het hart lijkt op een verfrommeld ticket dat zijn vertrekdatum kwijt is. Alles om je heen lijkt kunstmatig: hulp, vriendschap, zelfs euforie - als een telefoontje van een callcenter dat niemand beantwoordt.
En toch is er iets bijna ontroerends aan deze bekentenis - deze eerlijke vermoeidheid, blootgelegd tot op het bot. De ondraaglijkheid van het bestaan, omgezet in een ritme waarin grove woorden klinken als een gebed en cynisme slechts een masker blijkt te zijn voor kwetsbaarheid. Muziek is als een late sigaret op het balkon: bitter, maar levendig.
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.