Mai tineri ca azi

In het lied ruik je de warme wind, een beetje ziltig door de storm, maar nog steeds zonnig. Het klinkt als een onbeschaamde herinnering dat wachten betekent dat je kansen mist, en leven betekent dat je gaat waar je hart je naartoe leidt, zelfs als iedereen om je heen zijn hoofd schudt. De woorden klinken als het klappen van de handen voor een sprong: drie, twee, één - en de wereld wordt plotseling groter, helderder, warmer.

In dit ritme zit de moed van tieners, die om de een of andere reden niet verdwijnt, zelfs als de jaren al behoorlijk op je schouders drukken. Ironisch en ontroerend tegelijk: het leven wordt een ‘wandeling’ genoemd, hoewel het naar avontuur en grootsheid ruikt. En terwijl sommigen redeneren dat ‘er nog tijd genoeg is’, wordt hier iets eenvoudigs en eerlijks voorgesteld: dansen, liefhebben en risico's nemen, want morgen zal het niet meer zo jong zijn als vandaag.