Myślę O Tobie

Het geheugen gedraagt zich soms als een koppige plaat die kraakt, overslaat, maar toch steeds hetzelfde afspeelt. De melodie brengt je terug naar waar de lucht anders rook, waar iemand anders nog in de deuropening stond en glimlachte. Nu is er alleen nog diezelfde wind overgebleven, die in je ogen slaat alsof hij controleert of er nog iets levends van binnen is. Elke noot is een poging om de naam uit te ademen die niet vergeten wordt, hoe vaak ik mezelf ook het tegendeel wijsmaak. En van dat geluid wordt het tegelijkertijd warm en pijnlijk, net als van oude brieven die toevallig zijn gevonden. De track gaat niet eens over spijt, zelfs niet over het feit dat als de tijd kon knuffelen, hij dat precies zo zou doen.