POKOLOROWANA

Het ruikt naar goedkope alcohol en dure dromen. Alles om me heen drijft in zacht neonlicht, en het leven stroomt als gekleurde wodka in plastic bekers, een beetje scheef, maar mooi. De zoetheid van het snoep mengt zich met de bitterheid van de pijn, maar in elke slok zit een koppig "ik houd het toch wel vol". De wereld lijkt gek geworden, maar mijn hart klopt op het ritme van een nummer waar in plaats van slogans een eenvoudig geloof in jezelf te vinden is. Zelfs als er stilte blijft en een leeg glas op tafel, blijft het gevoel dat je tot het einde jezelf bent gebleven. En dat is waarschijnlijk genoeg om te voorkomen dat de wereld opnieuw wint.