Meer nummers van Nine Inch Nails
Beschrijving
Een subtiele onrust in het dagboek: de ogen herinneren zich iets, maar het geheugen niet.
Het verleden roert zich aan de rand van het bewustzijn, alsof iemand fluistert: “laat niet los”, en meteen hardop vraagt: “Wie wil er überhaupt eeuwig leven?” 🤔
Muziek is als een laat telefoontje - tegelijkertijd een verzoek en een bekentenis: wacht, ga niet weg, we hadden alleen tijd. Er zit zowel tederheid in als lichte paniek en een vreemde hoop dat er na het volgende akkoord een manier te vinden is om iets beter te blijven dan voorheen.
Het lied is als een raam waar je na een slapeloze nacht naar de zonsopgang kijkt: het is koud, maar je ziet warmte. Een beetje ironie over de eeuwigheid en veel warmte voor degenen die zich nog steeds aan de horizon vastklampen. ❤️
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.