Седовласая осень

De herfst doet weer alsof hij niet lang blijft - alsof hij gewoon even langskomt. Maar ze komt altijd met een heel pakket: natte schoenen, kleverige melancholie en vreemde eerlijkheid in gesprekken tot in de vroege uurtjes. Ze is als een strenge zus die je herinnert aan je leeftijd en gewoontes die je al lang had moeten afleren, maar die toch warmte in je hart achterlaat. Zelfs rimpels zijn geen vijanden, maar een herinnering dat volwassen worden niet hetzelfde is als het verlies van je smaak voor muziek, de stad en plannen voor een groots leven. En in deze paradox schuilt alle schoonheid: een beetje verdriet, een beetje elektriciteit, en plotseling begrijp je dat dit de meest levendige melodie van het seizoen is.