Wake

Liefde is hier als een onweer boven de woestijn: bliksem flitst, donder scheurt de hemel, maar er komt toch geen regen. Woorden zijn als elektrische schokken, blikken als atoomexplosies, en zelfs de stilte klinkt luider dan welke ruzie dan ook. Alles hangt af van het voorgevoel van een ramp: illusies brokkelen af, hoop verdort sneller dan de Californische aarde, en het geheugen blijft hardnekkig beelden schetsen van een toekomst die nooit zal plaatsvinden. Mooi en vernietigend, zoals altijd wanneer je een storm te lang in je handen houdt.