UH OH!

Het klinkt als een feestje dat niet op de dansvloer begint, maar in iemands chat met een kort “waar ben je?”. Een half uur later sta je al voor de deur, zonder veel woorden, alleen een lichte opwinding en de bekende route via de brandtrap.

Elke aanraking verandert in een klein “oeh-oeh!”, alsof het lichaam sneller reageert dan het hoofd. En het heeft geen zin om iets uit te leggen - een blik, een flits van het scherm en een foto die nooit in de tijdlijn terechtkomt, zijn voldoende.

Alles wat hier geheim is, is niet belastend, maar juist prikkelend. En uiteindelijk is het geen romantiek bij kaarslicht, maar pure chemie met een refrein dat luider klinkt dan welk ‘ik hou van je’ dan ook.