AbrilSinTi

Een liedje dat ergens tussen april en de onmogelijkheid om uit te ademen vastzit. Het lijkt allemaal duidelijk: de ander is dichtbij, de ogen glanzen niet meer voor vroegere ontmoetingen. Maar de tong struikelt toch over “te extraño”, en elke “vrijdag” wordt een herinnering aan het feit dat het niet lukt om te vergeten.

De tekst is een eerlijke mengeling van wrok, liefde en pogingen om je sterker voor te doen dan je bent. Een beetje grof taalgebruik, een beetje zelfspot en heel veel pijn, die in muziek wordt omgezet. Zo'n nummer geneest niet, het legt gewoon eerlijk vast hoe het echt is: melancholisch, boos en belachelijk levendig.