move it along

Liefde bleek geen drama te zijn, maar iets als een langdurige huur van een buurman die maar niet van plan is om te vertrekken. In het begin lijkt het zelfs leuk, maar dan begin je te merken dat hij lawaai maakt, ruimte inneemt en je belemmert om te ademen. En dan wil je al met je hand zwaaien: “Bedankt, genoeg, daar is de deur.”

In plaats van tranen is er een checklist met afwijzingen en een gevoel van opluchting wanneer er eindelijk ruimte vrijkomt. Een beetje boosheid, een beetje ironie, en geen greintje spijt. Een dansritme dat klinkt als een bordje op een hek: “Verder kunt u niet. Move it along.”