Прасковья (Uma2rman Звёзды считают нас)

De sneeuw is verward, de nacht strekt zich uit tot aan het raam en de stilte lijkt speciaal bedoeld om je te kwellen met weemoed. Verhalen uit de omgeving van Moskou hebben altijd hetzelfde thema: de liefde is verdwenen, maar de tranen zijn gebleven. Roskovya - een naam die eenvoudig lijkt, bijna plattelandsachtig, maar waarachter een heel drama schuilgaat: geen episch drama, maar een huiselijk drama, met uitzicht op het raam waarin de maan en de lege kamer worden weerspiegeld. De muziek lijkt uit een oude cassettespeler te komen - eenvoudig, een beetje naïef, maar juist in die naïviteit schuilt dat pijnlijke gevoel, wanneer het hart opnieuw leert te wissen en te herschrijven.