Meer nummers van Bella Kay
Beschrijving
Het gevoel dat eenzaamheid geen stemming is, maar een geur. Zo indringend als te veel waspoeder, waardoor zelfs een trui in de vrieskou fluistert over melancholie. De menigte, de zee, je eigen lakens - alles wordt benauwend, omdat het je overal achtervolgt en zich zonder uitnodiging naast je nestelt. Het lied klinkt als een bekentenis dat het zinloos is om je te verstoppen: maskers vallen af, glimlachen helpen niet, en de innerlijke honger krabt van binnenuit aan de muren. De ironie is dat zelfs als je niets zegt, mensen het toch lijken te ‘voelen’ - aan je gezicht, aan je manier van lopen, aan de geur van koffie. Het resultaat is een portret van een tedere, maar meedogenloze metgezel, die stukje bij beetje opeet, totdat er alleen nog muziek overblijft om de stilte een beetje te overstemmen.
Zang: Bella Kay
Producent: Michael Keenan
Onbekend: Jason Blakerby
Mastering, mixage: Michael Keenan
Auteur: Bella Kay
Songtekst en vertaling
De songtekst van dit nummer is nog niet toegevoegd.