be careful

In de cabine van een oude blueswagen klinkt gefluister dat klinkt als een lijstje met dingen die je nog moet doen: koffie zetten, een kind opvoeden, niet tegen jezelf liegen. De stem klinkt warm en een beetje moe – tegelijkertijd een mentor en een reisgenoot die tussen het tokkelen door wijze woorden spreekt.

De regels over dat ‘de wereld niet eeuwig is’ klinken niet als paniek, maar als een zachte herinnering: leef eerlijk en verspil geen energie aan drama. De ironie is dat redding van de apocalyps neerkomt op simpele dingen: wacht, wees voorzichtig en schenk nog een kopje in. Het is een avondlijke bekentenis die je in je notitieboekje kunt opschrijven en opnieuw kunt lezen wanneer je behoefte hebt aan rustige waarheid.