ボロボロのジーパン

Een lied is als sporen op versleten spijkerbroeken, die ooit perfect waren, maar met elke dag die voorbijgaat steeds meer op het echte leven gaan lijken. Waar ooit alles helder en duidelijk was, is nu strijd, spanning en teleurstelling. Maar juist in deze zigzaggen en fouten ligt de echte kracht. Als een pen die onvermoeibaar regels op vergeelde vellen papier schrijft, wanneer je niet meer wacht, maar gewoon schrijft omdat het niet anders kan. Deze “ボロボロ” spijkerbroek en de onverbiddelijke strijd met jezelf zijn als een ritme dat niet ophoudt. Een verhaal waarin je niet ‘herboren’ hoeft te zijn om je op het toppunt te voelen, zelfs als de weg ernaartoe zwaar was en vol valpartijen.