Motorway

Het lijkt alsof de nacht eindeloos duurt en het gesprek nooit heeft plaatsgevonden. De lucht is zwaar van onuitgesproken woorden, de ramen zijn beslagen en uit de luidsprekers klinkt iets zachts en traags, passend bij de stemming, die niet meer verdrietig is, maar ook nog niet onverschillig. Ik wil gewoon naar huis. Niet naar mijn woonplaats, maar naar een plek waar ik me veilig voel. Waar je niets hoeft te bewijzen, uit te leggen, je tranen of je adem in te houden. In dit nummer is de stad geen decor, maar een m e dea u te u r. De m o to r weg kr o nkelt al s geda c h ten na een r uz i e. De v erke e rslich t en k n ip p eren o p het r i tme va n de wro k. Al l es lij k t st i l te s t aan, maar v an b inn e n is het a l sof er e en a a r dbevin g heeft plaatsg e vo n den. Sommige n z w ijgen, an d er e n wachten to t de and e r als e e rs t e om verg e ving vra a g t. En in d eze st i ll e rit zit d e hele geschiedenis van de relatie, van het eerste bericht tot de laatste bocht. Een heel rustig, heel krachtig nummer. Een van die nummers die niet luid klinken, maar lang blijven hangen.