The Hit

Een track is als een gewoonte om je telefoon te checken, terwijl je weet dat er weer niks goeds op staat. En toch - swipen, pincode, hart in je keel. Want soms gaat liefde niet over vlinders in je buik, maar over een blauwe plek op de plek waar ze eerst zaten. Hier klinkt alles alsof het door de rook van het drama van gisteren en het onduidelijke ‘we praten later wel’ heen komt. Noot na noot is als stappen op scheuren die niet vanzelf genezen. Het lijkt alsof de gevoelens al lang op zijn, maar om de een of ande re red e n h oudt ju i st dat al l es bij e l k aar. W ant de vert r ou w de pi j n is o ok een verb i nd i ng. De r efrei n sni j dt als de w aarh e id die niem a n d hee f t ui t gespr o ke n, ma a r di e iede r een al b egri j p t. En j a, misschien i s d i t w e l die ‘d o wn f all’, maa r h o e mooi is he t om hie r in te v e rd r i n ken op d eze beat.