Time After Time

Het begon allemaal met iets groots - of juist iets te kwetsbaars om meteen te begrijpen. Het leek wel liefde. Of gewoon je jeugd met de geur van lindebloesem en vreemde overhemden. En toen - stilte. Zo stil dat zelfs een piep in de telefoon klinkt als een verwijt. Het liedje dwaalt als het ware op blote voeten door oude herinneringen – een beetje dronken, een beetje brutaal, wanhopig eerlijk. Er zijn rode plastic bekers en echo's van gesprekken die nooit hebben plaatsgevonden. En pogingen om het verleden te verzoenen – al is het maar in je hoofd. Het nummer is precies lang genoeg voor één keer ‘nog een keer herinneren en loslaten’. Of niet loslaten. Dat kan ook.