Upside Down

Het begon allemaal zo goed - als een scène uit een romantische film: een blik, een glimlach, de wind in je haren. Alleen in de aftiteling was er geen kus, maar een poging om jezelf ervan te overtuigen dat het nog niet helemaal voorbij was. Het lied is als een stem op het randje: het is een fluistering, een schreeuw dat er liefde was, maar dat het slechts tijdelijk was, geen eigendom. Een zeer eerlijke monoloog, waarin komma's worden vervangen door ingehouden zuchten en punten door nieuwe pogingen om te beginnen.